Wojciech Korfanty

Wojciech zmarł w szpitalu św. Józefa przy ul. Emilii Plater w Warszawie dnia 17 sierpnia 1939 roku, tuż przed najazdem Niemiec na Polskę.  Okoliczności jego śmierci budzą kontrowersję. Jedna z hipotez utrzymuje, że cela Korfantego była pomalowana farbą wydzielającą opary arszeniku. Podobno operujący go chirurg, płk Szarecki zauważył owrzodzenie wątroby typowe dla zatruć właśnie arszenikiem  20 sierpnia 1939, po mszy w  kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła  i po pogrzebie gromadzącym ok. 5 tys. ludzi, został pochowany w grobowcu rodzinnym na  Cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach

Korfanty W 1879 rozpoczął naukę w szkole ludowej w Siemianowicach, następnie, od 1885, uczęszczał do katowickiego Gimnazjum Królewskiego (w budynku obecnie mieści się Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie)  Założył tam tajne kółko, którego celem było szerzenie kultury polskiej i znajomości literatury. Nawiązał też kontakty z działaczami z Wielkopolski. Brał udział w propolskich zebraniach, gdzie negatywnie wyrażał się o niemieckim kanclerzu Bismarcku, za co został wydalony z gimnazjum.  Szkołę średnią ukończył w grudniu 1895, po interwencji  wielkopolskiego posła do Reichstagu Józefa Kościelskiego.  W tym samym roku rozpoczął studia na politechnice w Charlottenburgu. Jesienią 1896 r. przeniósł się na Królewski Uniwersytet we Wrocławiu, gdzie zaliczył dwa semestry na Wydziale Filozoficznym. Przerwał studia na dwa lata, podczas których zarabiał na dalszą edukację jako korepetytor u litewskiego arystokraty Witolda Jundziłły. W 1899 r. ponownie podjął studia. W

Wojciech Korfanty -  urodził się 20 kwietnia 1873 roku w Siemianowicach Śląskich.  Jest jednym z najwybitniejszych działaczy politycznych na Górnym Śląsku, przywódcą narodowym i  działaczem Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. Jest on jedną z najważniejszych postaci dla Śląska głównie ze względu na walkę o przyłączenie go do Polski. Korfanty zmarł 17sierpnia 1939 roku (w wieku 66lat)